Wat een avontuur was het weer!

Lieve iedereen,

Dit is alweer het laatste bericht van mijn avontuur in Zuid-Amerika. Afgelopen woensdag ben ik aan het eind van de ochtend op Schiphol geland. Raar hoor, om naar zo’n tijd in het buitenland weer terug te zijn, wat is de tijd toch ontzettend gevlogen…
Ik zal jullie eerst nog vertellen wat ik de laatste weken in Argentinië heb gedaan.

Ik was bij Puerto Madryn gebleven. Na een nachtelijke busrit kwamen we vroeg aan in deze stad aan de Atlantische Oceaan. Na een uurtje geslapen en naar activiteiten geïnformeerd te hebben zijn we aan het strand gaan liggen, het was heerlijk weer. De volgende dag hebben we een tocht gemaakt over het schiereiland Peninsula Valdes. Het schiereiland is grotendeels vlak, droog en schaars begroeid. Er leven guanaco’s, gordeldieren, mara’s en nandoes. Tevens is het de thuisbasis van de zuidkaper, een zeldzame walvis, en een voortplantingsgebied voor zeeleeuwen, zeeolifanten, pinguïns en orka’s. We waren er niet in de walvisperiode. Wel zaten we in het orkaseizoen maar helaas hebben we deze niet gezien (de dagen ervoor hadden ze ze wel gezien), pech hebben dus. De zeeleeuwen, zeeolifanten en pinguïns hebben we wel in grote aantallen gezien.
Verder hebben we een dag een auto gehuurd en zijn we naar Punta Tombo gereden, zo’n 200 km onder Puerto Madryn. Hier is de grootste kolonie pinguïns in Zuid-Amerika. Je loopt gewoon tussen deze grappige, kleine diertjes door en ze zijn niet bang voor je. Het was apart om te zien dat deze pinguïns leven in een gebied met zand, klei en grind. Ik ben ze gewend in een koud gebied met sneeuw en ijs (van filmpjes en foto’s enzo). Ook was het heerlijk om auto te rijden, met een lange weg voor je in een uitgestrekt gebied, het ultieme ‘on the road’-gevoel.
Op onze laatste dag in Puerto Madryn heb ik een duik gemaakt naar een scheepswrak, en nog veel stoerder, gesnorkeld met zeehonden. Dit was echt geweldig! Er waren allemaal puppies en die zijn zo jong en speels. Ze komen je helemaal bekijken en zijn op 10 cm afstand van je.

Onze volgende bestemming lag dieper Patagonië in, namelijk El Calafate. De eerste dag zijn we met zijn tweetjes de omliggende natuur ingetrokken, vergezeld met twee honden (echt overal word je gevolgd door honden). We hadden uitleg gekregen hoe we de top van een berg konden bereiken maar we zijn waarschijnlijk verkeerd gelopen want de top hebben we niet gehaald, wel een ander mooi uitzichtpunt. De volgende dag zijn we naar de Perito Moreno gegaan, dat waarvoor we naar El Calafate waren gekomen. De Perito Morenogletsjer eindigt in een fjord, waar het ijs 60 m dik en 5 km breed is. Per dag schuift de ijsmassa 1 tot 2 meter verder. Dit kan waargenomen worden door het gekraak van de over elkaar schuivende ijsbrokken enerzijds, anderzijds breken op regelmatige tijdstippen grote ijsbrokken van de gletsjer af die dan met veel lawaai in het Argentinomeer vallen. Wij hadden het geluk dat we twee keer, grote ijsbrokken met een daverend lawaai van de gletsjer afvielen. Tevens hebben wij over de gletsjer gelopen met crampons onder onze schoenen, ook dit was ontzettend gaaf! De dag werd afgesloten met een whiskey on the rocks met ijs van de gletsjer, dat was nog eens een afsluiter van een mooie dag.

Na drie dagen in El Calafate zijn we doorgetrokken naar El Chalten, walking capital. Drie keer raden wat we hier dus gedaan hebben, inderdaad wandeltochten door de ruige natuur gemaakt. In eerste instantie wilde we hier graag gaan kamperen. Het dorpje was echter bijna uitgestorven (einde seizoen) en de enige verhuurwinkel die nog open was ging pas ’s middags om 15.00 uur open. Dit zou ons bijna een dag kosten dus toen hebben we besloten dat we gewoon twee lossen dagen gingen trekken en weer in het hostel zouden slapen. Achteraf maar goed ook aangezien het windkracht “ontzettend hard, ik kan af en toe bijna niet meer blijven staan” was. Twee hele mooie tochten gemaakt en de Fitz Roy goed mogen aanschouwen. De Fitz Roy is een bekende berg die op de grens met Chili ligt, en een grote uitdaging voor bergbeklimmers. Tijdens onze wandelingen weer ontzettend mooie natuur gezien, zelfs met gletsjers. Alleen de tweede dag hebben we niet ons doel bereikt want de wind was sterker dan dat ik was en dwong ons om om te keren.
Na twee dagen in El Chalten moesten we terug naar Rio Gallegos omdat vanaf hier onze vlucht na Iquazu ging. In Rio Gallegos moesten we nog een dag wachten en er was echt niets te doen in dit dorpje, hiernaast was het ook nog zondag en dus alles gesloten. Dus na een paar uur achter internet gezeten te hebben, een potje pool gespeeld te hebben, uitgebreid geluncht, gekaart en geld verloren in het casino, konden we naar het vliegveld. Gelukkig ging deze keer de vlucht zonder problemen en kwamen we, naar een overstap in Buenos Aires, aan in Iquazu, helemaal in het noorden van Argentinië. Wat een klimaatsverschil, mijn muts en handschoenen zaten nog in mijn tas van Patagonië en het was 30 graden toen we het vliegveld uitstapten. De Iquazu falls zijn immense watervallen die Brazilië met Argentinië scheidt. Het zijn 275 watervallen over 2.7 km. Gelijk dezelfde dag zijn we naar Brazilië gegaan om vanaf daar de watervallen te bekijken. Vanaf deze kant bekijk je de watervallen van boven. De watervallen waren nog steeds enorm mooi maar minder indrukwekkend als dat je foto’s ziet op bijvoorbeeld internet. In deze tijd van het jaar is er minder water waardoor de watervallen veel minder groot zijn. Alleen de grootste waterval, Garganta del Diablo (Devils Throat), was nog een flinke. De volgende dag hebben we de watervallen bezichtigd van de Argentijnse kant. Hier zie je de watervallen van de onderkant. Verder is het gebied waar je hier loopt een ontzettend mooie jungle met heel veel mooie vlinders en vogels. Zelfs nog een aap gezien, he Eline ;-P. De laatste dag hier zijn we naar het drielanden punt gelopen (Paraguay, Brazilië, Argentinië) en hebben we van de laatste zonnestraaltjes genoten aan het zwembad van ons hostel.

En toen was het alweer tijd om naar de laatste bestemming van mijn reis te gaan, metropool Buenos Aires! 30 april ’s ochtend kwamen we daar aan. ’s Middags de eerste indrukken opgedaan van de stad en ’s avonds zijn we naar een Nederlandse pub geweest om Koninginnedag te vieren. Wij hadden één groot feest verwacht maar de Nederlanders waren op twee handen te tellen. Toch een gezellige avond gehad. Buenos Aires is groot en we hadden zeker de vijf dagen nodig die we hadden om de stad te verkennen. Uiteraard hebben we alle belangrijke gebouwen en bezienswaardigheden van BA bezocht. Hieronder valt bijvoorbeeld de Cemetary in de luxe wijk Recoleta. Op deze begraafplaats liggen de belangrijkste en invloedrijkste personen van Argentinië. Een hele bezienswaardigheid aangezien de graven zo groot zijn als kleine huizen. Ook zijn we naar de Caminito in de wijk Boca gegaan. Op en top tango sfeertje hier met de verschillende bandjes en dansende koppeltjes tussen de vrolijk gekleurde huizen. Tevens zijn we ook naar een grote tango/diner show geweest, ook helemaal top. Verder mochten we ook een voetbalwedstrijd niet missen en zijn we naar de welbekende ploeg (?) Boca Junior wezen kijken. En het was een hele belevenis, die Argentijnen zijn zo gedreven en fanatiek! Het werd ons ook meerdere keren sterk afgeraden om niet alleen te gaan, twee kleine meisjes tussen al die fanatiekelingen zou niet goed gaan. De lui beginnen aan het begin van de wedstrijd muziek te spelen en te zingen en dat blijven ze tot de laatste minuut doen, een hele show. Tenslotte nog verschillende markten bezocht.
De laatste avond waren we uitgenodigd door een stel Argentijnen voor een echte Argentijnse Parrilla (bbq). Ze hadden allemaal speciale stukken vlees voor ons gekocht zoals darmen, de hals (beste stukje van de koe) en hadden ze een pizza gemaakt met als pizza bodem de rug van een koe. Al met al een geslaagd avondje met heerlijk vlees!

Tja en toen was het tijd om afscheid te nemen van Zuid-Amerika en terug te gaan naar Nederland. Ik heb zo ontzettend veel gezien. Ik heb steppes, woestijnen, jungles, gletsjers, canyons, bergen, zoutvlaktes, meren, eilanden, stranden overgestoken. Ik heb verschillende culturen leren kennen en kan nu een beetje Spaans babbelen.
Ik heb geen busongeluk gehad (hoorde je veel, vooral in Peru), ben niet in het ziekenhuis beland (in Cusco lagen er ongeveer twee Nederlanders per week in het ziekenhuis), ben maar een klein beetje bestolen (ze hebben tenminste niet mijn camera en belangrijke papieren).
Ik kom terug; een tikkie bruiner, een beetje blonder, met kuiten als een kerel en

EEN HELE ERVARING RIJKER.

Ik zit nu dromerig voor de computer naar buiten te kijken en realiseer me nog eens goed wat een geweldige tijd ik gehad heb en ik kan niet wachten tot het volgende avontuur zich voordoet!

Hasta la pasta en tot snel!

Ps: ik heb foto’s van Argentinië op de site gezet.